Het verhaal van Lyanne: van wereldreis naar kinderwens

Ik was altijd de eeuwige reiziger. Genoot van mijn vrijheid, vond het prima om alleen te zijn. Lange tijd dacht ik dat kinderen krijgen niet bij mijn leven zou passen. Ik had geen “rammelende eierstokken’’ en vond mijn leven zoals het was prima.

Totdat ik vorig jaar op wereldreis ging. Tijdens die reis, ver weg van de dagelijkse sleur, gebeurde er iets bijzonders: ik kreeg ineens een sterke kinderwens. Dat gevoel overviel me totaal, maar het liet me niet meer los. Het fijne was dat mijn ouders en zusje mee waren op reis. We hadden twee maanden de tijd om er samen over te praten en om het idee te laten bezinken.

Een sneltreinvaart van intake tot zwangerschap

Omdat ik 36 was, wilde ik niet te lang wachten. Terug in Nederland besloot ik ervoor te gaan. Binnen een uur na mijn contact met de huisarts had ik mijn verwijsbrief. Ik koos voor Nij Clinics Wolvega en vanaf het eerste telefoongesprek voelde het vertrouwd. Eind juli ’24 had ik mijn eerste afspraak en eind september kon ik al starten met de IUI-behandeling. En tot mijn grote geluk: het was meteen raak, ik was zwanger!

Alles ging zo snel dat mijn hoofd het soms niet eens kon bijbenen, totdat Luka er was. Hij brengt zoveel liefde en geluk in mijn leven dat ik nog elke dag dankbaar ben dat ik deze stap heb gezet.

Het kiezen van een donor

In de tussentijd heb ik samen met mijn beste vriendin mijn spermadonor uitgezocht. We maakten er echt een bijzonder moment van en uiteindelijk koos ik voor een donor waarvan de persoonlijke brief mij raakte. Voor Luka heb ik een memory box gemaakt met alle informatie over zijn donor. Zo kan hij, als hij later vragen heeft, altijd terugvinden waar hij vandaan komt.

Het loslaten van het perfecte plaatje

Het moeilijkste vond ik om het ideaalbeeld van vader-moeder-kind los te laten. Je kiest ervoor om een kindje zonder vader op de wereld te zetten en dat vond ik een groot en spannend besluit. Maar juist dat bracht ook iets moois: ik ontdekte hoeveel steun ik om me heen heb. Mijn ouders passen één dag per week op en mijn oom en tante zijn bonus opa en oma geworden. Ook mijn zusje heeft zich ontpopt tot lievelingstante voor Luka. Ze spelen allemaal een grote rol in zijn leven en dat maakt me ontzettend dankbaar. Ik voel me echt gedragen en realiseer me: ik doe dit niet alleen.

Mijn boodschap aan andere vrouwen die in dezelfde situatie zitten: je staat er niet alleen voor. Zoek de mensen om je heen op, praat erover, laat je steunen. Het loslaten van het perfecte plaatje kan juist de deur openen naar iets heel bijzonders!