Verhalen
06-05-2025
Noa: "Rond mijn 33e begon het te wringen. Niet omdat ik het gevoel had dat ik iets miste, maar omdat ik iets zó graag wilde: moeder worden. Terwijl mensen om mij heen settelden of kinderen kregen met hun partner, bleef ik achter met een verlangen dat steeds meer op de voorgrond kwam. De liefde vond ik niet, maar mijn kinderwens bleef onvervalst aanwezig.
Na een avond vol twijfels en tranen vertelde ik het aan mijn moeder en zus. Hun reactie was precies wat ik nodig had: “Als dit is wat jij wilt, dan staan wij honderd procent achter je.” Dat gaf me de moed om contact op te nemen met Nij Clinics.
Samen met mijn moeder bezocht ik een voorlichtingsavond van Nij Clinics | Elsendorp. Deze avond stond in het teken van behandelmogelijkheden met behulp van donorsperma en werd speciaal georganiseerd voor alleengaanden zoals ik en lesbische koppels. Ik voelde me er meteen welkom. Geen oordeel, geen mitsen en maren - direct het gevoel met open armen ontvangen te worden om mijn kinderwens te vervullen.
Vanaf het eerste gesprek voelde ik me serieus genomen. Er werd geluisterd naar míjn verhaal, zonder oordeel of standaardroute. We kozen samen voor een traject met donorinseminatie. De contactmomenten met de kliniek waren warm, helder en persoonlijk – ik voelde me geen nummer, maar een vrouw met een échte wens.
Het behandeltraject klinkt misschien simpel, maar het proces is intens en emotioneel. Donorkeuze, counseling, hormonen, echo’s, het wachten en de onzekerheid na iedere poging... Ik heb gehuild, gelachen, getwijfeld - maar ik voelde me altijd gesteund door de mensen om me heen. Mijn moeder stond keer op keer naast me tijdens echo's, beleidsgesprekken en KID-behandelingen. Mijn zus stuurde me elke ochtend een bemoedigend berichtje. En de medewerkers bij Nij Clinics gaven me oprechte hoop en vertrouwen.
Toen de zwangerschapstest na 7 KID-behandelingen eindelijk positief was, heb ik huilend mijn zus gebeld dat ze eindelijk tante zou worden. Ik durfde het nog niet goed te geloven maar toen ik met 8 weken het hartje zag kloppen op de echo, kon mijn geluk niet meer op. Mijn dochtertje is met 39 weken geboren en ik kan me geen dag meer indenken zonder haar: een eigenwijze, lieve baby die mijn wereld helemaal compleet maakt.
Ik doe het alleen, ja. Maar alleen voel ik me zelden. Mijn moeder past één dag in de week op en Kris groeit op met neefjes en nichtjes om zich heen. Samen met mijn vriendinnen en hun kindjes erop uit: een droom die werkelijkheid geworden is.
Met trots en dankbaarheid kijk ik terug op dit traject. Want ik heb niet gewacht op omstandigheden die misschien nooit perfect zouden worden – ik heb gekozen. Voor mezelf. En voor haar."
← terug naar nieuwsoverzicht
